Iñakik ekarri digu gaur ekofaxismoaren eztabaida. Gero eta gehiago entzuten dugu hori badatorrela, populismo eskuindarraren eskutik. Gobernuan zirela, naziek Alemanian eta Falangistek Espainian, neurri ekologista batzuk proposatu zituzten, baina gaur egungo faxismoak ez du horrelako ezaugarririk. Latinoamerikan, AEBetan, Europan. Batetik, lurralde faxismoa dago, barrukoentzat eskubideak eta kanpokoentzat hesiak; bestetik, Faxismo fosila, erregai fosilekin energia-eredu arrazista bultzatzen duena. Estraktibismoaren gurpil zoroan, AEBetan fracking-a aparteko arazorik edo oztoporik gabe hedatu duten diru errazaren eta epe laburreko aberastearen aldarrikapena egiten dute, lurra etorkizunerako kutsatuta uztearen beldurrik gabe.
Carlos Taiboren arabera, ekofaxismoa gaur egun agintean dauden elite batzuek, baliabideen agortzearen aurrean, proposatzen duten banaketa da: gero eta urriagoak diren hornigai eta baliabideak beraientzat soilik gordetzea, gehiengo pobrearentzat lurralde, janari eta ur kutsatuak utzita. Kolonialismoaren eta inperialismoaren tradizioari lotutako ikuspegi supremazista honen arabera, baztertuak soberan daude, eta arazorik ematen badute, ekofaxismoak ez du baztertzen haien sarraskia, planeta garbitzeko irtenbide moduan.
Deskargatu hemen.
